Boşanmada Ekonomik Şiddet Unsuru

Home/Genel/Boşanmada Ekonomik Şiddet Unsuru

“…Türk Medeni Kanunu’nun Üçüncü Bölümünde “Evliliğin Genel Hükümleri” başlığı altında eşlere bir takım haklar tanınmış ve yükümlülükler yüklenmiştir. Türk Medeni Kanunu’nun 185. Maddesinin 3. Fıkrasına göre eşler birlikte yaşamak, birbirlerine sadık kalmak ve yardımcı olmak zorundadırlar. İşte bu sadakat ve yardımcı olma zarureti ekonomik bakımdan da eşlere bir takım mesuliyetler yüklemektedir.[1] Ekonomik şiddet halleri ve fiilleri yukarıda bahsettiğimiz gibi sınırlı sayıda değildir. Ancak örnek olması bakımından Yargıtay’ın bu konudaki birkaç kararından bahsetmemiz gerekmektedir.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 28/05/2002 tarihli bir kararında davalı eşin evine bakmamasını ekonomik şiddet kapsamında değerlendirip davacıyı boşanma davası açmakta haklı bulmuş ve tarafların boşanmalarına karar vermiştir.[2]

Keza bir başka kararında “…davalı kocanın karısını baba evine gönderdiğini, karısı ve çocuğunun infak ve iaşesini sağlamadığı…” gerekçesi ile eşleri evlilik birliğinin devamına zorlamaya kanunen imkân kalmadığından ötürü tarafların boşanmalarının yerinde olduğuna hükmetmiştir.[3]

Bir başka kararında Yargıtay “…devamlı surette alkol alan ve evin eşyalarını satan…” davalı kocaya karşı davacıyı haklı bulmuş ve eşlerin ortak hayatını temelinden sarsan bu davranışların evlilik birliğinin devamına imkân vermediğinden hareketle davacı eşi davasında haklı bulmuştur.[4]

20/12/2005 tarihli başka bir kararında Yargıtay kocanın aşırı derecede tasarruflu davranışlarından diğer bir deyişle kocanın, elindeki parayı harcamaya kıyamayan, cimri, paragöz, eli sıkı, hasis, kısmık, nekes, pinti, sıkı, varyemez[5] davranışlarından ötürü evlilik birliğine ilişkin görevlerini yerine getirmediği gerekçesi ile tarafların boşanmalarına karar vermiştir…”


[1] A.e., s. 374.

[2] Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, 28/05/2002 tarihli, 1608 Esas ve 7160 Karar sayılı kararı.

[3] Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, 07/06/2002 tarihli, 6536 Esas ve 7756 Karar sayılı kararı.

[4] Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, 14/07/2009 tarihli, 2008/11799 Esas ve 2009/14055 Karar sayılı kararı.

[5] Gençcan, a.g.e., s. 379.

 

Yayın Bilgisi:

Kitap ve Hikmet Dergisi: Sayı:12 (Ocak-Mart) Yıl: 2016